Wildfotografie in Nederland is een lastige hobby. Daar de leefgebieden meestal kleinschalig zijn en tevens een recreatieve functie hebben, zitten veel menselijke activiteiten elkaar nog wel eens in de weg.
Lastig voor een wildfotograaf zijn b.v. (Nordic Walking) wandelaars, mountainbikers, en mensen die hun hond uitlaten(op de een of andere manier vrijwel nooit aan de riem..). Dit is geen verwijt naar deze mensen toe hoor, het is gewoon een feit dat vrijwel iedereen rond de zelfde tijden actief is als een wildfotograaf. Naar mijn mening moet iedereen de ruimte krijgen om zijn/haar hobby te kunnen beoefenen.
Af en toe kom je wel eens in een gebied waarvan je denkt - “Wat is hier aan de hand ?”.
Vorige week waren we met de fotoclub in een heidegebied waar je zonder schuiltent reeën tot op wel 10 meter kon benaderen zonder dat ze er zich wat van aantrokken, gemakkelijk(er) fotograferen dus. Normaal gesproken zijn reeën en herten dieren die zich niet of nauwelijks laten benaderen en vanuit een schuiltent met uren geduld gefotografeerd moeten worden. In dit gebied zijn ze schijnbaar zo gewend aan mensen - een andere verklaring heb ik er niet voor - dat ze zich, indien je je rustig gedraagt, prima laten benaderen.
Ik heb dit gedrag ook al eens gezien in een kroondomein te Denemarken, waar mensen tussen de edelherten in bronstijd zitten te picknicken. Hier is de verklaring dat door een andere jachtmethode (vanuit de auto) de edelherten niet bang zijn van mensen, en deze in hun directe omgeving volledig accepteren. Als fotograaf ben je er wel verplicht op de paden te blijven omdat de herten fotograferen wellicht als jachtgedrag kunnen interpreteren. Beide gebieden zijn voor een wildfotograaf uitstekend geschikt om lastige onderwerpen goed te kunnen fotograferen, maar ook voor wandelaars die er volop kunnen genieten van deze prachtige dieren.
Een zeldzame win win situatie dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten